Leczenie migreny
Migrena to przewlekła neurologiczna choroba, która charakteryzuje się nawracającymi, pulsującymi bólami głowy, często towarzyszącymi nudnościami, wymiotami oraz nadwrażliwością na światło i dźwięk. Mogą wystąpić również migawki świetlne i zaburzenia wzroku. Ból migrenowy może być bardzo silny i trwać od kilku godzin do kilku dni.
Według Światowej Organizacji Zdrowia, migrena dotyka około 15% populacji, co czyni ją jednym z najczęstszych rodzajów bólów głowy.
Jedną z metod leczenia migreny jest wstrzyknięcie toksyny botulinowej w określone miejsca na głowie, czole, czasami również na szyi. Toksyna botulinowa to neurotoksyna pochodzenia naturalnego, wytwarzana w wyniku fermentacji beztlenowej przez bakterie Gram-dodatnie Clostridium Botulinum. Działanie toksyny botulinowej, po iniekcyjnym wprowadzeniu w tkankę, polega na zablokowaniu przekaźnictwa impulsu nerwowego z synapsy do mięśni, poprzez blokowanie uwalniania neurotransmitera, w postaci acetylocholiny. Związek ten odpowiada za przekazywanie impulsów z nerwów do mięśnia. W leczeniu migreny zahamowanie przenoszenia sygnałów pomiędzy neuronami po podaniu toksyny botulinowej w skórę głowy prowadzi do redukcji napięcia mięśniowego oraz zmniejszenia nadmiernej aktywności nerwów, odpowiedzialnych za migrenę. W konsekwencji dochodzi do wyraźnego złagodzenia bóli migrenowych lub całkowitego ich zlikwidowania, co ma miejsce u większości pacjentów.
W trakcie zabiegu, lekarz wykonuje serię wstrzyknięć toksyny botulinowej w określone punkty na głowie, szyi i okolicach czoła. Efekty terapeutyczne toksyny botulinowej w leczeniu migreny mogą zazwyczaj pojawić się po około 2 tygodniach od wykonania iniekcji i utrzymują się średnio przez okres 4-6 miesięcy, ale u niektórych pacjentów czas ten może być dłuższy, co stanowi kwestię indywidualną, zależna od predyspozycji i cech osobniczych pacjenta.
Wskazania
– migrena zdiagnozowana.
Przeciwwskazania
– ciąża i okres karmienia piersią,
– choroby nowotworowe,
– choroby nerwowo-mięśniowe,
– zaburzenia przewodnictwa nerwowo-mięśniowego (miastenia, zespół Lamberta Eatona),
– infekcja bakteryjna, grzybicza lub wirusowa (w tym opryszczka), ogólnoustrojowa lub miejscowa,
– problemy z krzepliwością krwi,
– nieuregulowane nadciśnienie,
– niewyrównana cukrzyca,
– leki (aktualna terapia oraz okres 2 tygodni od jej zakończenia): penicylamina, cyklosporyna, tubokuraryna, pankuronium, galamina, sukcynylocholina, linkomycyna, tetracyklina, polimyksyna, aminochinolony, aminoglikozydy.
